Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό της επισκέψεως μας στην επισκοπή Μπουρούντη και Ρουάντας, θα μπορούσαμε να πούμε οτι δεν κάναμε τίποτα!
Ταξιδέψαμε στις πρωτεύουσες Μπουζουμπούρα (Μπουρούντι) και Κιγκάλι (Ρουάντα) καθώς και σε χωριά, επισκεφθήκαμε σχολεία, νοσοκομείο, φυλακή, μπήκαμε σε σπίτια προσφυγικού καταυλισμού. Μιλήσαμε με νέους, εργαζόμενους, ιερωμένους, άντρες , γυναίκες. Μοιράσαμε δώρα, εικόνες, καραμέλες, ανταλλάξαμε ιδέες. Κάναμε κατήχηση, πιο πολύ με την μορφή συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων, απαντήσαμε σε απορίες αλλά και θέσαμε ερωτήσεις. Παρεβρεθήκαμε σε χειροτονίες, ομαδικές βαπτίσεις και γάμους.
Και όλα αυτά είναι μια σταγόνα στον ωκεανό του μακρόκοσμου μας. Το μέγεθος της προσπάθειας μας αυτής δεν είναι απόρροια απογοήτεσης ή αδυναμίας, αλλά είναι αποτέλεσμα του τεράστιου πεδίου δράσης της επισκοπής και της προσφοράς μας ως Ορθόδοξων Χριστιανών. Η εντολή του Ιησού Χριστού ¨..πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει.¨ (Μαρκ. 16 ,15) , όπως ομοίως και τα λόγια Του ¨.. πείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με..¨ (Ματ. 25,42) δεν περιορίζονται σε ένα μικρόκοσμο.
Η επισκοπή Μπουρούντι και Ρουάντας είναι ένα στάδιο αγώνων , θυσιών , δακρυων αλλά και χαράς.
Αγώνες και θυσίες, γιατί τώρα γνωρίζεται και οργανώνεται η Ορθοδοξία.
Δακρύων, γιατί τώρα συνειδητοποιούμε την ζωή των εδώ αδερφών.
Χαράς, γιατί, απλούστατα βλέπουμε να περισσεύει και εδώ η Χάρις του Θεού.
Οι προσπάθειες του επισκόπου Ιννοκεντίου και των συνεργατών του, άρχισαν να γίνονται σάρκα και οστά, δημιούργώντας ένα νέο ζωντανό οργανισμό.
Εμείς δεν , μπορούμε να είμαστε απλοί θεατές σε ένα τέτοιο στάδιο. Απλά ας κοιτάξουμε για λίγο πέρα από τον μικρόκοσμο μας.

Με τις ευλογίες του Θεοφιλεστάτου Ιννοκεντίου Μπουρούντι και Ρουάντας